هستی من

 

سلام هستی من

وقتی دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوستت داره.

وقتی ناامید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی.

وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه.

 وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته.

وقتی چشمات تهی از تصویرم شد به یاد بیار کسی رو که حتی توی عکسش بهت لبخند میزنه. 

وقتی به انگشتات نگاه کردی به یاد بیار کسی رو که دستاش در ارزوی دستاته.

 وقتی شونه هات خسته شد به یاد بیار کسی رو که هق هق گریه اش اونها رو می لرزوند.   

وقتی که دلت گرفته شد به یاد بیار کسی رو که قلبش مملو ازعشق پاک تو است.

ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم

می دونی معبد و بتکده من میان ابروان قشنگ توست.

ارزوی من دیدار روی تو و نهایت امید من به دست اوردن توست

عشق من

چه احساس نازنین و شیرینیه . . .

رو در رو با کسی که دوسش داری بشینی(اتیشگاه)

به چشاش نگاه کنی

تا

عمق وجودت،از یه گرمای عمیق آب بشه

قلبت پر تپش بشه

انگار که داره از سینت کنده میشه

چه احساس عجیبیه . . .

وقتی بخوای با انگشتات،صورتش رو حس کنی

با موهاش بازی کنی

از لباش...

خدای من... باور کردنی نیست...

اونی که میخوای...دوسش داری...عاشقشی...

کنارت باشه...باهات باشه...همراهت باشه...هم پات باشه...

ای خدا منو به عشقم برسون

هر جا بودی

هرجا بودی یادت نره یه عاشقی به یادته
دو چشم منتظر به در همیشه چشم به راهته
هرجا بودی یادت نره یه بیت جا مونده داری
یه هنجره پر از غزل تو غیبتت تو ساکته
تو ای عزیز هرجا بودی طنین این صدا بودی
برای زنده بودنم نفس بودی هوا بودی
قدم قدم تو جاده ها دلیل رفتنم شدی
تو خود تنم شدی حتی اگه جدا بودی
هرجا بودی یادت نره یه عاشقی به یادته
دو چشم منتظر به در همیشه چشم به راهته
فقط خیال ناز توست که این سکوت رو میشکنه
دست نجیب تو فقط تار دلم رو میزنه
هرجا بودی یادت نره دلم اسیر خواستنه
وقتی نباشی کاره من روز و شب رو شمردنه 

دوست دارم

                 اگه  دلت براش تنگ شده از کنار این نامه بی جواب بسادگی عبور

                                                    نکن 

 

کاش هرگز نمی دیدمت تا امروز غم ندیدنت رابخورم ...

کاش لبخندهایت آنقدر زیبا نبودند که امروز آرزوی

دیدن یک لحظه فقط یک لحظه

از لبخندهای عاشقانه ات را داشته باشم ...

کاش چشمان معصومت به چشمانم خیره نمی شد ...

تا امروز چشمان من به یاد آن لحظه بهانه گیرند و اشک بریزند ...

کاش حرف های دلم را بهت نگفته بودم تا امروز با

خود نگویم : " آخه او که میدونست چقدر دوستش دارم "

اگه

اگه دستم به جدایی برسه        اونو از خاطرها خط میزنم            

از دل تنگه تمومه آدما                از شبو روز خدا خط میزنم

اگه دستم برسه به آسمون      با ستارها قیامت میکنم

نمیذارم کسی عاشق نباشه     ماهو بین همه قسمت میکنم

وقتی گاهی منو دل تنها میشیم    حرفای نگفتنی را میشه دید

میشه تو سکوت بین ما دوتا          خیلی از ندیدنی ها را شنید

قصه جدای ما ادما           قصه دوری ماست از خودمون

دوری منو تو از لحظه عشق        قصه سادگی گمشدمون   

رفتی حالا به کی بگم خیلی دلم تنگه برات

                                      میخوام یه بار ببینمت سر بذارم رو شونه هات

                                      دوست داشتم با گلای سرخ می اومدم به دیدنت

                                      نه اینکه با رخت سیاه چشای سرخ ببینمت

                                      گلو پرپر میکنم سر مزارت

                                      تاابد بارونیه چشمای یارت

                                     رفتی افسوس گل من تو در دل خاک

                                     از تو یادگاریه چشمای نمناک

                                     پاییزغریب و بی درد اونهمه برگ مگه کم بود؟

                                     گل من رو چراچیدی؟گل من دنیای من بود

                                     گلمو ازم گرفتی تک و تنها زیر بارون

                                     حالا که نیستی کنارم میذارم سر به بیابون 

نگات

نگات قشنگه ولیکن یه کم عجیب و مبهمه

         من از کجا شروع کنم دوست دارم یه عالمه

من و گذاشتی و بازم یه بار دیگه رفتی سفر

           نمی دونم شاید سفر برای دردات مرهمه

تا وقتی اینجا بمونی یه حالت عجیبیه

      من چه جوری واست بگم بارون قشنگ ونم نمه

هوای رفتن که کنی واسه تو فرقی نداره

          اما به جون اون چشات مرگ گلای مریمه

آخرشم دق می کنم تا من و دوست داشته باشی

  مردن که از عاشقیه یک دفعه نیست که کم کمه

    من نمی دونم تو چرا اینجور نگاهم می کنی

    زیر نگاه نافذت نگاه عاشقم خمه

  می پرسم از چشمای تو ممکنه اینجا بمونی ؟

     می خندی و جواب می دی رفتن من مسلمه

برو به خاطر خودت اما به من قول بده

   هرجای دنیا که بری دیگه نشو مال همه

رسمه که لحظه ی سفر یادگاری به هم می دن

  قشنگ ترین هدیه ی تو تو قلب من یه مشت غمه

       شاید این و بهم دادی که همیشه با من باشه

  حق با تو،تو راست می گی غمت همیشه پیشمه

 دیدی گلا شب که میشه اشکاشونو رو پاک می کنن

    یادت باشه چشم منم همیشه غرق شبنمه

  تو می ری و اسم من واز رودلت خط می زنی

     اسم قشنگ تو ولی همیشه هرجا یادمه

   چشمای روشنت یه کم کاش هوای من رو داشت

کاشکی

کاشکی ندونی وقتی که میرم کاشکی ندونی بی تو میمیرم مرگ قناری دیدن نداره گلی که خشکید چیدن نداره میرم از اینجا وقتی که خوابی من اهل خشکی تو اهل آبی این نامه از دختر کویره وقتی میخونیش که خیلی دیره میرم از اینجا با پای خسته با چشمی گریون قلبی شکسته بغضی هنوزم مونده تو سینه دوری چه سخته قسمت همینه

یار

 نشناخته خویشیم و،سر وصل تو داریم عمریست بسوزیم وهنوز است که خامیم این جلوه ی ما نیست،که در بزم جهانست عکس رخ یاریم،که افتاده بجامیم

رفتن

 رفتنم آسان است مثل پرواز صدا از قفس تنهایی مثل رقصیدن موج وقت افتادن برگ رفتنم آسان نیست!!!  

بعد امروز که از بودن خود غمگینم بعد گم گشتگی و ترس در آغاز شدن رفتنم آسان است...